The Game of Life: Complex Life from Simple Rules
The Game of Life, developed by John Horton Conway in 1970, is a mathematical model that can generate extremely complex and fascinating behavior based on simple rules. This simulation is one of the most popular examples of cellular automata and has been used as an important tool in mathematics, computer science, artificial life, and many other fields.
How to Play the Game of Life
The game is played on a grid of square cells, each of which can be either "alive" or "dead." Each cell has eight neighbors, and the state of a cell in the next generation depends on the number of its live neighbors.
Simply put:
- A live cell:
- Survives if it has two or three live neighbors.
- Dies if it has fewer than two or more than three live neighbors.
- A dead cell:
- Comes to life if it has exactly three live neighbors.
- Otherwise, remains dead.
Yaşam Oyunu: Basit Kurallardan Karmaşık Yaşam
1970 yılında John Horton Conway tarafından geliştirilen Yaşam Oyunu, basit kurallara dayanan, ancak son derece karmaşık ve büyüleyici davranışlar üretebilen bir matematiksel modeldir. Bu simülasyon, hücresel otomatların en popüler örneklerinden biridir ve matematik, bilgisayar bilimi, yapay yaşam ve daha birçok alanda önemli bir araç olarak kullanılmıştır.
-
Oyun, her biri “canlı” veya “ölü” olabilen kare hücrelerden oluşan bir ızgarada oynanır.
-
Her hücrenin sekiz komşusu vardır.
-
Bir hücrenin bir sonraki nesildeki durumu, komşularının sayısına bağlıdır:
-
Canlı bir hücrenin:
- İki veya üç canlı komşusu varsa hayatta kalır.
- Yalnızca bir canlı komşusu varsa yalnızlıktan dolayı ölür.
- Üçten fazla canlı komşusu varsa kalabalıklaşmadan dolayı ölür.
-
Ölü bir hücrenin:
- Tam olarak üç canlı komşusu varsa canlanır. Aksi takdirde ölü olarak kalır.
-